Havank

Hendrikus Frederikus van der Kallen (Havank) werd geboren in 1904 in Leeuwarden. Hij genoot een degelijke, gelovige opvoeding, volgde een opleiding tot priester maar zag uiteindelijk weinig in een celibatair bestaan en ging aan het werk als kantoorbediende. Dromend van een literair en zwervend leven, werd Van der Kallen in 1932 handelsreiziger in kerkelijke kunst, ondanks een sluimerende geloofscrisis. Contacten met een uitgever deden Hans van der Kallen in Amsterdam belanden, alwaar hij in 1934 twee manuscripten voor “detective-romannetjes” voltooide, geïnspireerd door de Britse auteur Edgar Wallace en Franse reisgidsen. Dat laatste maakte dat, hoewel Van der Kallen er tot dan nooit een voet gezet had, de verhalen zich op overtuigende wijze konden afspelen in Frankrijk. Het toeval wilde dat ongeveer gelijkertijd met het gereedkomen van de manuscripten onverwacht de succesvolle schrijver van speurdersromans Ivans (pseudoniem van Jacob van Schevichaven) overleed. Van der Kallen werd door uitgeverij Bruna benaderd en na bewerking verscheen in 1935 Het mysterie van St. Eustache onder de auteursnaam Havank ('H van K'), een pseudoniem naar analogie van Ivans ('J van S'). Havanks hoofdpersonen waren hoofdinspecteur Bruno Silvère van de Franse Sûreté Nationale en diens ondergeschikte Charles C.M. Carlier, bijgenaamd 'De Schaduw'. In latere werken ontving De Schaduw de hoofdrol en kreeg hij steeds meer het karakter van een privédetective. Dankzij Havanks vlotte en humoristische stijl werden zijn boeken een groot succes (hij schreef 31 titels, waarvan er meer dan zes miljoen zijn verkocht). Toch leidde Havank na de oorlog geen gelukkig bestaan. Zijn huwelijk was geen succes, het geld verdween sneller dan dat het binnenkwam en na 1950 lieten creativiteit en inspiratie hem in de steek. Hij vluchtte in de drank, werd neerslachtig en had ook lichamelijk weinig geluk. Zijn gedrag werd even zonderling als veel van zijn verhalen. Hij leek zich steeds meer met De Schaduw te identificeren. Zo droeg hij een bedrieglijk echt lijkend alarmpistool bij zich, waarmee hij zo nu en dan mensen aan het schrikken maakte. Hans van der Kallen overleed in 1964 tijdens het schrijven van Menuet te Middernacht. Dit boek werd voltooid door journalist Pieter Terpstra, die tevens de Schaduw-reeks nieuw leven in blies. Het succes van Havank’s gloriejaren wist hij echter niet te evenaren.