Gerard Mak

Gerard Mak (1950) was bijna vijfendertig jaar politieambtenaar in Amsterdam, grotendeels aan het bekende bureau Warmoesstraat. Eerst als geüniformeerd politieambtenaar en later als inlichtingenrechercheur bij de Criminele Inlichtingen Eenheid, waar hij uitgroeide tot plaatsvervangend chef. Hij werd geconfronteerd met foute collega’s, corruptie, de IRT-affaire maar behaalde ook met zijn CIE-rechercheurs grote successen. Het inlichtingenwerk bleef niet alleen beperkt tot Amsterdam, maar spreidde zijn vleugels uit tot ver over de Nederlandse grenzen. Terecht kan worden gezegd, dat Mak een oude rot in het vak is en dat hij zich kan beroepen ‘gepokt en gemazeld’ te zijn. Ook binnen de schrijverswereld is Mak geen onbekende. Veel van zijn belevenissen verwoordde hij als columnist in het weekblad Aktueel. Van zijn hand verschenen ook diverse thrillers, waaronder Rechercheur Brons en het lijk op de Wallen (2009), geschreven in dezelfde sfeer als Baantjer maar dan met rechercheursduo Brons en Dullen in de hoofdrol. Maks boek Bureau Warmoesstraat: Zijn laatste adem (2004) bevat humoristisch geschreven verhalen, die de lezer een goede indruk geven van het dagelijkse werk van een politieman in Amsterdam. In 2015 publiceerde hij de non-fictie Criminele Inlichtingen Eenheid, waarin hij de vele facetten van het CIE-werk belichtte. Mak schreef ook Saffie en het maanzaadpoeder (2014), een boek voor jonge kinderen waarin hij hun de gevaren van verdovende middelen uitlegt.