Els Rommers

13-02-1969 Schrijven en lezen lopen als een rode draad door mijn leven. Ik heb het geluk gehad een baan te vinden die me op het lijf geschreven is: freelance correspondente. Daarin voel ik me vrij en kan ik mijn creativiteit kwijt. Mijn schrijfstijl wordt getypeerd als levendig en vlot. Oppervlakkigheid is aan mij niet besteed. Liever zoek ik de diepgang. Emoties hoeven niet uitgemolken te worden, maar een gezonde dosis mag wat mij betreft niet ontbreken. Zo ook niet in mijn debuutroman Icea – Schreeuw van de Vuurvogel die ik in juni 2016 heb uitgegeven. De reis ernaar toe was een avontuur op zich. Op www.elsrommers.nl kun je lezen hoe dit boek tot stand is gekomen. Ik ben geboren in 1969 in Roosendaal. Schrijven en lezen lopen als een rode draad door mijn leven. In mijn jeugd maakte ik na afloop van iedere vakantie een boekwerk vol foto’s en verslagen. Bovendien vond ik het toen al heerlijk om te lezen. Tijdens mijn jongste jaren was ik bijzonder gecharmeerd van sprookjes en later verslond ik stapels boeken in allerlei genres. Na de geboorte van onze kinderen, ben ik gaan werken als freelance correspondente. Eindelijk ging ik doen wat ik leuk vind. Ik heb het nodig om me vrij te voelen, om mijn creativiteit ergens op los te laten en vind het heerlijk om contact te maken met mensen. Om ergens over te praten wat iemand raakt of bezig houdt. Passionele mensen zijn inspirerend en ik heb het voorrecht om daar een behoorlijk aantal van ontmoet te hebben. Ik geniet dan ook van ieder interview. Want ieder verhaal is eigenlijk een boek op zich. Anderen typeren mijn schrijfstijl als levendig, vlot en gemakkelijk leesbaar, zodat ze toegankelijk zijn voor een groot publiek. Oppervlakkigheid is aan mij niet besteed. Liever zoek ik de diepgang. Emoties hoeven niet uitgemolken te worden, maar een gezonde dosis mag wat mij betreft niet ontbreken. Vaak wordt er iets tussen de regels door gezegd. Om dit te kunnen vangen en kloppend te verwoorden in een pakkende tekst is iedere keer weer een uitdaging. En om terug te horen dat ik de spijker op zijn kop heb geslagen, is voor mij de allergrootste beloning. En toen kwam op een dag het idee voor mijn eerste boek opborrelen. Juist omdat ik aanvankelijk nog niet de intentie had om het uit te geven, ging ik heel onbevangen schrijven. Uiteindelijk werd het een spannende en romantische avonturenroman in twee delen met de naam Icea. Tijdens het schrijven verloor ik mezelf compleet in haar wereld. Ik hoop dat de lezers ditzelfde mogen ervaren. Dat het leven in mijn optiek vol verrassingen en kleine wonderen zit, is duidelijk in Icea terug te lezen. Kennelijk heb ik de sprookjes nog altijd niet los gelaten. Stiekem blijf ik geloven dat ze wel degelijk bestaan…