Mieke de Loof

Mieke de Loof (Aalst, 1951) is een Vlaamse auteur, socioloog en filosoof. Ze werkte onder meer als wetenschappelijk onderzoeker en docent. Samen met haar vader schreef ze En niemand hoort je huilen (1982), een studie over de gevolgen van een atoomoorlog. De Loof won de Hercule Poirotprijs 2004 met haar historische misdaadroman Duivels offer (2004). Ze werd alom geprezen voor haar debuut, dat de start was van een bedoelde cyclus van zeven historische misdaadromans, die zich afspelen in Wenen aan het einde van de Donaumonarchie, vlak voor de Eerste Wereldoorlog. De hoofdrol is weggelegd voor speurder, jezuïet en psychiater Ksaveri Ignatz. In 2006 volgde haar tweede ‘Ignatz-roman’, Labyrint van de waan (nominatie Hercule Poirotprijs). Het derde deel, Wrede schoonheid, verscheen in 2010. Ook dit boek werd genomineerd voor de Hercule Poirotprijs en belandde op de longlist van De Gouden Strop 2010. In datzelfde jaar won het De Diamanten Kogel, het Vlaamse equivalent van De Gouden Strop. De vijand van binnen (2012) is het vierde deel in de reeks. De Loof was in de periode 2007-2010 voorzitter van het GVM (Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs).