Het lichaam van Sarah weigert dienst. Stoer is ze wel. Echt crashen overkomt de anderen, niet haar. Haar zestienjarige zoon Ferre worstelt dan weer met opgroeien. Bovendien draagt zijn liefje Esther een zware rugzak als kind van co-ouders. Samen duizelen ze. Maar Sarah en Ferre zijn degenen die vallen. Ferre stort letterlijk naar beneden en Sarah valt om. Ze wordt een paardje in de medische mallemolen waar voornamelijk mannen de kwast pakken en nog een ritje krijgen. Haar traject met beenbeugels en baarmoeders koopt haar geen oplossing. Ze eindigt telkens met een beetje minder lichaam. Gulzig ontwikkelt Sarah een nieuwe levensstijl, waarin de tranen blijven stromen, humor van levensbelang blijkt en vergeving en mildheid geen zweverige begrippen blijven.
