Sabine Dardenne

Ik was twaalf en ik fietste naar school

Meld me wanneer het boek is toegevoegd
Dit boek lezen upload een EPUB- of FB2-bestand naar Bookmate. Hoe kan ik een boek uploaden?
'Ik ben een van de weinigen die het geluk hebben gehad te ontsnappen aan een dergelijke moordenaar. Het vertellen van dit verhaal is voor mij een noodzaak en als ik al de moed heb om deze hellegang te reconstrueren, dan is het vooral opdat rechters geen pedofielen meer vrijlaten halverwege hun gevangenisstraf wegens “goed gedrag”, en zonder enige waarschuwing.' Sabine Dardenne

Sabine Dardenne is twaalf jaar oud als ze op de vroege ochtend van 28 mei 1996 door twee mannen van haar fiets in een langzaam rijdend busje wordt getrokken. Na een korte rit brengen ze haar dubbelgevouwen in een koffer ergens naar binnen, wat achteraf een woning van Dutroux blijkt te zijn. Daar wordt ze vervolgens 80 dagen lang door Dutroux vastgehouden, mishandeld en misbruikt. Sabine was een van de laatste slachtoffers van Dutroux. Na haar bevrijding werden vier andere slachtoffers, allen jonge meisjes, dood teruggevonden.

Sabine Dardenne schreef dit boek zodat de stem van de slachtoffers eindelijk gehoord zou worden en de fascinatie voor de daders voor altijd zou verdwijnen. Het boek is wereldwijd een bestseller geworden.

'Een hartverscheurender boek dan Ik was twaalf en ik fietste naar school van Sabine Dardenne is niet gemakkelijk te bedenken, of het zou Het Achterhuis van Anne Frank moeten zijn.' NRC Handelsblad

'Een helder en zelfs mooi verslag, voor zover een woord als ''mooi'' op een boek als dit van toepassing kan zijn.' Opzij

'Het is een eenvoudig, maar uiterst beklijvend verhaal, dat geen mens onberoerd kan laten.' Het Laatste Nieuws
Dit boek is momenteel niet beschikbaar
189 afgedrukte pagina’s
Jaar van uitgave
2011
Hebt u het al gelezen? Wat vindt u ervan?
👍👎

Citaten

  • lannah2002citeerde uit6 jaar geleden
    Aan het einde van de middelbare school had ik mijn diploma op zak, maar er was geen sprake van dat ik zou gaan studeren. De financiën van mijn moeder stonden dat niet toe. En dus zette ik zoals zoveel meisjes van mijn leeftijd mijn eerste schreden op het pad van het werkzame leven. Ik baande me een weg met stages en slechtbetaalde baantjes totdat ik werk vond waarmee ik niet meer dan het minimumloon verdiende, maar dat wel vast was. Aangezien de sfeer binnen het gezin ondertussen zo slecht was geworden dat die het kritieke punt had bereikt en niet meer te verdragen was, besloot ik op een dag de deur definitief en met een harde klap achter me dicht te trekken. Mijn knuffels en illusies liet ik achter, maar mijn ‘grote mond’ nam ik mee om elders een bestaan op te bouwen. Als ik die ‘grote mond’ niet had gehad, weet ik niet hoe ik het zou hebben overleefd. Waarschijnlijk nauwelijks.
  • lannah2002citeerde uit6 jaar geleden
    Uiteindelijk voelt het goed om de deur achter je kinderjaren dicht te trekken. Wat daarachter allemaal is gebeurd, vergeet je niet gauw, maar het voordeel is dat je er niet meer achter zit opgesloten.
  • lannah2002citeerde uit6 jaar geleden
    Telkens als ik mijn neus stoot, dwing ik mezelf te denken dat ‘het’ niet erger kan zijn dan ‘dat’ wat ik al heb meegemaakt.

Op de boekenplanken

fb2epub
Sleep je bestanden hiernaartoe (maximaal 5 per keer)