May is aan haar huis gekluisterd. Vanwege de ziekte ms kan ze steeds slechter bewegen en om zichzelf in bescherming te nemen heeft ze in de loop der jaren een steeds dikker pantser om zich heen opgetrokken. De enigen met wie May nog regelmatig contact heeft zijn de vrouwen van de thuiszorg en haar zus Jolie.
Wanneer Jolie op een dag niet komt opdagen, moet May toch zelf in actie komen. Bij toeval stuit ze op een uitnodiging die haar zus voor haar verborgen heeft gehouden. Het betreft een afscheidsreceptie voor een oud-collega, met een lopend buffet. May neemt een besluit: ze zal de storm trotseren en naar de receptie gaan in plaats van haar leven nog langer door anderen te laten bepalen.
Haarfijn en met oog voor bizarre details beschrijft Machteld Bouma in Het lopend buffet hoe de wereld van May steeds kleiner wordt, hoe ontoegankelijk de maatschappij is als je niet meer voor honder procent mee kunt doen en hoe je relaties onder druk komen te staan wanneer afhankelijkheid een rol gaat spelen.
