Alles is geloven

Als je alle aderen van één menselijk lichaam aan elkaar verbindt ontstaat er een sliert van bloedvaten van honderdduizend kilometer! Een chirurg vertelde me over de wonderlijke werking van het lichaam. Het is een intellectueel mechanisme, dacht ik. Mijn vermoeden van een Schepper groeide naar het geloof in een almachtige en liefdevolle God, die zichzelf bekend maakt in de Bijbel. En pas dan deed ik ontdekkingen, die ikzelf niet had bedacht: hoofdpersoon is Jezus Christus, aan Wiens geboorte onze kalender is gelinkt. Ik werd een ander mens… een christen!
In de Hongerwinter van 1945 werd ik gered door bruine bonensoep en later geroepen door de boodschap van het Evangelie. Maar ik wil nuchter en logisch blijven, want juist wie denkt moet geloven!

Feike ter Velde (Zaandam, 1940) werkte dertig jaar bij de Evangelische Omroep, eerst als chef van het productiebureau. Toen als pr-manager en de laatste achttien jaar van zijn werkzame leven als maker en presentator van radio— en televisieprogramma's. Hij maakte indringende talkshows, waarin mensen verbazingwekkend openhartig hun levensverhaal vertelden. Hij preekt al meer dan veertig jaar in allerlei kerken en geeft Bijbelseminars in binnen— en buitenland.

Recensie(s)

Dit boek draagt als ondertitel 'verhalen'. Dat blijken echter niet zomaar verhalen. De verhalen samen vormen het levensverhaal van Feike ter Velde, lange tijd werkzaam bij de EO, onder andere als maker van televisie— en radioprogramma's en voorganger in diverse kerken. Veel van die verhalen tonen een zeer gelovig man die God en de Bijbel als richtsnoer heeft. De auteur is in dit boek zeer openhartig. Zo gaat hij bijvoorbeeld in op de moeizame relatie met zijn zoon, veroorzaakt door een van elkaar verschillend inzicht over het leven als gelovige. Die zoon blijkt Peter ter Velde te zijn die als verslaggever bij de NOS werkt en van wie onlangs een roman verscheen waarin die relatie tot zijn vader op autobiografische wijze beschreven wordt ('De vader en de zoon', 2011)*. Feike ter Velde gaat zeer ver in het noteren van details over zijn privé-leven. Door de bekendheid van zowel vader als zoon zal dit boek vooral in reformatorische kringen veel aftrek vinden.

Dr. H.Chr. van Bemmel