Al jaren ligt Het boek der rusteloosheid van Fernando Pessoa als een bijbel op het nachtkastje van Norbert De Beule. Ontelbaar zijn de zinnen die hij met potlood heeft onderstreept. Zinnen die hij zelf had willen schrijven. Tot hij besloot om ze gewoon te schrijven met enkele nieuwe taallichamen eromheen.
Boekhouder van het Rusteloze is tegelijk een dagboek, een dichtbundel, een reisgids zonder stratenplan, een toneelmonoloog, een schuldbekentenis, een ingewikkelde optelsom van citaten en verwijzingen, en niets van dat alles. Het is vooral een liefdesbrief aan een grenzeloos genie.
Boekhouder van het Rusteloze is een bundel waarin 34 dichters vechten om een punt terwijl die ene ware dichter toekijkt in volmaakte rust.'
