Een Nederlandse jonge vrouw staat in 1965 haar dochter af ter adoptie. De zwangerschap was niet gewenst en zij kan om verschillende redenen niet voor haar kindje zorgen.
Dit is het verhaal van deze dochter, die van haar adoptieouders de naam Lonneke kreeg. Zes weken na haar geboorte komt Lonneke bij haar Nederlandse adoptieouders wonen.
In dit boek neemt ze de lezers mee op de zoektocht naar haar beide moeders: haar biologische en haar adoptiemoeder. Haar relatie met hen beiden en de relatie tussen de moeders onderling.
Haar biologische moeder wilde haar het liefst voor altijd geheim houden voor de directe omgeving. Zij zat vast in haar verdriet en sloot zich hierin op. Lonneke vond wel een weg om haar emoties te uiten en ze beschrijft hoe moeizaam en zwaar deze worsteling was.
Hoe was het om zo lang verzwegen te worden voor haar biologische familie? Om te weten dat ze een zus en broer had die niet van haar bestaan wisten.
Uiteindelijk staat ze niet meer achter de coulissen, maar in het volle licht. Ze mag er gewoon zijn.
