‘Ik weet niet of het bestaan van Israël mensenlevens gered heeft – toen die gered moesten worden, bestond Israël nog niet. Maar ik weet ook niet wat de toekomst nog eens brengen zal.’
Het eerste stukje dat Renate Rubinstein publiceerde, in 1952, gaat over Israël. Het laatste, in 1990, eveneens. Het thema van de joodse staat in zijn strijd met de Palestijnen en de Arabische buurlanden trekt een rode draad door haar werk. Het land treedt op de voorgrond in zo’n zestig van haar columns en essays.
Over Israël biedt een selectie uit die overvloed, met als kernteksten het roemruchte essay ‘Het zionisme of de nieuwe onvrijheid’ uit 1955 en het zeker zo roemruchte reisverslag Jood in Arabië, Goj in Israël uit de late jaren zestig. Veel van de latere stukken geven commentaar op deze credo’s en maken de bundel tot het doorlopende verhaal van de ontwikkeling in Rubinsteins denken. Van een afwijzing van het zionisme naar een toch onvermijdelijke loyaliteit aan Israël. Van een verlangen rationeel te zijn naar de berusting dat men het irrationale soms moet nemen voor wat het is.
