In 'Een kantoor op stand' van Hans Veeken gaat een nieuwe hoofdredacteur vol werklust en ambities aan de slag bij het befaamde en gereputeerde 'Medisch Tijdschrift'. Maar zoals het zo vaak gaat met dergelijke traditionele bolwerken blijken de ingesleten gebruiken hardnekkig, zó hardnekkig dat het de nieuwe hoofdredacteur moeite kost om zijn collega's te overtuigen van de noodzaak tot aanpassing aan de veranderende tijd. Langzaam maar zeker lijkt hij in staat de barrières van vastgeroeste tradities en onwil te slechten, tot hij stuit op tegenwerking die zo vindingrijk is dat er sprake lijkt te zijn van een samenzwering.
In geestige dialogen en nietsontziende beschrijvingen schetst Veeken het reilen en zeilen op kantoor. Hij houdt een vergrootglas boven een gesloten gemeenschap en neemt de drijfveren, frustraties en angsten waar van mensen die als collega's veroordeeld zijn tot elkaar. Ze werken ogenschijnlijk samen om iets tot stand te brengen, maar zijn in feite uit op elkaars ondergang.
