De socioloog Niklas Luhmann, die bijna 30 jaar lang aan de universiteit Bielefeld doceerde, stelt voor om de alledaagse opvatting van 'betekenis' op te splitsen in een sociaal, een selectief en een temporaal (tijd) element. Deze driedeling gebruikt hij om de manier waarop mensen zin geven aan hun bestaan te kunnen analyseren, en beter te begrijpen. In dit boek stel ik dat, binnen deze driedeling, het sociale element (in Nederland en de Verenigde Staten) het laatste decennium de boventoon voert, wat te zien is aan bijvoorbeeld het normen- en waardendebat. Dit gaat over de omgang met elkaar in een samenleving, over de medemens, over hoe je anderen hoort te bejegenen. Hier stuit ik meteen op de moraal en de ethiek. De ethiek is de gereflecteerde moraal, om het oneerbiedig te zeggen, terwijl de vergrote aandacht voor moreel gedrag een direct uitvloeisel is van de aandacht voor het sociale element binnen onze betekenisverlening.
In de nadruk op de moraal schuilt het gevaar dat de medemens in de eerste plaats wordt waargenomen op basis van zijn 'goede' en 'slechte' gedragingen, in plaats van op basis van zijn fysieke aan- of afwezigheid (selectief) of zijn bestaan als zodanig als evolutionair wezen (temporaal). In dit boek probeer ik deze tendens niet om te draaien, danwel een morele kanttekening bij de morele instelling van mensen te plaatsen, maar eerder te wijzen op een mogelijke stap van moraal naar ethiek via de selectie- en tijdmechanismen.
