Toen Liao Yiwu ontdekte dat er een levendige christelijke gemeenschap bestond in China, wist hij weinig van het christendom. Hij had, als alle Chinezen, geleerd dat religie iets slechts was, dat gelovigen in het gunstigste geval misleide mensen waren, maar waarschijnlijker nog: kapitalistische spionnen.
Omdat zijn werk al even verboden was als het geloof, voelde hij een band met de Chinese christenen, en de opofferingsgezindheid waarmee zij hun geloof beleden sprak hem aan. Zo schrijft hij onder andere over de non die haar leven wijdt aan het terugkrijgen van onteigend land, de chirurg die in een dorp is gaan wonen om daar mensen gratis te behandelen en de dominee die vermoord is tijdens de Culturele Revolutie. God is rood is het portret van een gemeenschap die zichzelf, tegen de klippen van het regime op, niet wil verloochenen.
