De tweeling H beschrijft de grijze, onopvallende alledaagsheid van het kwaad vanuit het oogpunt van de daders. Die komen ogenschijnlijk moeiteloos weg met hun schimmige verleden, omdat ze kunnen blijven volhouden dat ze het niet wisten. Maar daaronder wringt het. Hun levens verzanden en verliezen op den duur alle betekenis. De tweelingzussen Hilde en Helga groeien op in de jaren dertig van de vorige eeuw in Beieren. Hun vader beschouwt het opkomend nazisme als een kans om zijn maatschappelijke positie te verbeteren. In de oorlog weet hij keer op keer te profiteren van de benarde situatie van anderen. Van het kapitaal dat hij zo vergaart, koopt hij een hotel aan de Italiaanse kust, waar het gezin gaat wonen. Nooit wordt er over het verleden gesproken. In de jaren na de oorlog, wanneer ze volwassen zijn, lukt het Hilde en Helga niet los te komen van het web van leugens en schone schijn waarmee het verleden wordt afgedekt. De ene zus wil wel maar durft niet. De andere zus durft wel maar wil niet. Altijd zijn ze bang dat een van de hotelgasten achter hun ware geschiedenis komt.
