In Patat & Pavlov neemt Gerdien Breimer (1961) je mee in het leven van haar moeder Roelien (1924) met dementie. Zij woonde van maart 2015 tot haar overlijden op eerste kerstdag 2018 op De Beuk, een gesloten psychogeriatrische afdeling. Terwijl je leest, krijg je het gevoel dat je in de huiskamer zit bij Gerdien, haar moeder Roelien en de overige bewoners. Voor je op tafel staat een kopje thee. Je koekje is net op. Je hoort hoe Gerdien aansluit en meebeweegt met haar moeder. Je maakt mee hoe ze zich inspant om haar moeder niet te corrigeren als ze fouten maakt. Je ziet hoe ze contact met haar moeder maakt, mentaal en fysiek. Je beleeft het plezier dat ze samen hebben met ze mee en schiet er zelfs van in de lach. Soms is moeder Roelien verdrietig of zelfs boos. Je ervaart hoe ze van Gerdien de ruimte krijgt om ook die gevoelens te beleven, waardoor ze wegebben. Gerdien Breimer is van oorsprong maatschappelijk werker. De band met haar moeder was nooit heel hecht en warm. De ziekte van Alzheimer heeft daar verandering in gebracht. Het heeft de afstand tussen hen verkleind en daar is Gerdien blij mee. Patat & Pavlov bevat achtenveertig liefdevol en integer geschreven verhalen.
