Een grimmige, hilarische parabel in de traditie van Boelgakov, Dostojevski en Gogol. De boeken van Pavlov hebben de hedendaagse Russische literatuur duidelijk beïnvloed en benadrukken de verantwoordelijkheid van het individu, nog steeds een revolutionaire houding in Poetins Rusland.
De Sovjet-heilstaat loopt op zijn laatste benen. In de onherbergzame steppe van Kazachstan moet een compagnie goelagbewakers zien te overleven op de rotte aardappels die het verre regimentshoofdkwartier hun heeft toebedeeld. De kapitein komt op een lumineus idee: als ze dat rantsoen nu in de grond stoppen, eten ze straks van de oogst zoveel puree als ze willen.
De manschappen hebben daar het geduld niet voor. Maar hun kapitein zet door. Al snel krijgt hij de geheime militaire politie aan zijn broek: dit is verduistering van staatseigendom!
De aardappels worden de inzet van een groteske machtsstrijd op het hoofdkwartier. Intussen raakt het compagniedorpje letterlijk ondergesneeuwd, met alle gevolgen van dien voor de aardappels. In zijn wanhoop begaat de kapitein een heldendaad.
Oleg Pavlov laat in de hedendaagse Russische literatuur een uniek, aards geluid horen. De aardappels en de staat is zijn meermalen bekroonde debuutroman en werd in vele talen vertaald. Het is een modern sprookje over de eeuwige spanning tussen korte en lange termijn, staatsgezag en persoonlijk initiatief, lijdzaamheid en opoffering. Over dé vraag in tijden van crisis: als je amper de middelen hebt om het vandaag te rooien, hoe investeer je dan in morgen?
