De internationale bediening van William Branham had drie hoofdfasen. In het eerst was hij in staat om ziekten te onderscheiden door een bovennatuurlijk teken in zijn hand. Later kon hij op grond van visioenen ziekte en andere zaken onderscheiden. Tussen 1946 en 1954 namen door zijn prediking meer dan 500.000 mensen Jezus Christus aan als hun Redder — en er is geen manier om te kunnen schatten hoeveel miljoenen hun genezing ontvingen vanwege zijn gebeden. Toen hij bespeurde dat de mensen de geestelijke hoogten en diepten die Gods Woord en Geest hen aanbood, niet aannamen, voelde William Branham dat de Geest van God hem riep om meer te doen. Hij wist dat de mensen om uiteenlopende redenen naar zijn samenkomsten kwamen. Menigeen kwam, omdat men geloofde dat de Geest van Jezus Christus aanwezig was. \n Anderen kwamen uit nieuwsgierigheid en vanwege de spanning, precies zoals de mensen te hoop liepen om te zien hoe Jezus de zieken genas en hoe Hij wijn, brood en visvermenigvuldigde. Maar het waren de onderwíjzingen van Jezus die de wereldgeschiedenis veranderden. William Branham voelde dat God hem riep, om meer te onderwíjzen tijdens zijn geloofs-genezings-campagnes. \n Hij geloofde dat zijn bediening een bestendige en nuttige bijdrage kon leveren aan de Christelijke gemeente. Vanaf 1955 onderwees hij niet alleen Goddelijke genezing, maar ook andere facetten van Gods Woord. God gaf hem een visioen over een nieuwe fase in zijn bediening — een „derde trek‟ (om de woorden van de engel te gebruiken) — die alles zou overtreffen wat God ooit in het verleden door hem heen gedaan had. Het was onontkoombaar dat sommigen hier aanstoot aan zouden nemen.
