Teby dotyka straszliwa zaraza. Aby ratować miasto, król Edyp wysyła swojego szwagra Kreona po poradę do wyroczni delfickiej. Okazuje się, że w mieście przebywa zabójca Lajosa, dawnego władcy Teb. Dopiero zemsta na zbrodniarzu sprawi, że miasto odzyska spokój. Edyp obiecuje, że zabójca zostanie schwytany. Nie zdaje sobie sprawy, jaka klątwa wisi nad nim i jego rodem…
„Król Edyp" Sofoklesa należy do cyklu powieści tebańskich i jest jedną z najbardziej znanych tragedii antycznych. To opowieść o bezsilności jednostki wobec własnego losu.
Sofokles (ok. 496 p.n.e — 406 p.n.e.) — starożytny pisarz, polityk, dowódca wojskowy i kapłan. Zaliczany obok Ajschylosa i Eurypidesa do najwybitniejszych twórców tragedii w starożytnej Grecji. Jego utwory cechuje nowatorstwo — autor m.in. zerwał z teatrologią, rozbudował scenografię, a także zwiększył rolę chóru. Sofokles był autorem 123 tragedii, z czego jedynie siedem przetrwało do naszych czasów. Spośród nich wymienić można: „Króla Edypa", „Antygonę" czy „Edypa w Kolonie".
