Jak głęboka może być rozbieżność między tym, kim się jest, a tym, za kogo jest się uważanym?
Życie społeczne rządzi się swoimi zasadami, a sprawiedliwość wcale nie jest najważniejszą z nich. Przekonują się o tym ikoniczni bohaterowie polskiej literatury — profesor Wilczur, doktor Murek i Nikodem Dyzma. Ich zawiłe losy stanowią dla Tadeusza Dołęgi-Mostowicza pretekst, by wytknąć wady przedwojennych elit. Można odnieść ponure wrażenie, że mimo upływu lat pewne mechanizmy pozostają niezmienne.
W skład zbioru wchodzą klasyczne powieści: „Znachor”, „Drugie życie doktora Murka”, „Doktor Murek zredukowany” oraz „Kariera Nikodema Dyzmy”.
Tadeusz Dołęga-Mostowicz żył w latach 1898–1939. Polski prozaik, scenarzysta oraz dziennikarz. W latach 20. XX wieku był współpracownikiem oraz redaktorem dziennika „Rzeczpospolita”. Znany ze swoich antysanacyjnych poglądów, które w tamtym czasie przysporzyły mu sporo wrogów. Debiutował powieścią „Ostatnia brygada” w 1930 roku. Jednak rozgłos przyniosła mu dopiero „Kariera Nikodema Dyzmy”, wydana dwa lata później w 1932 roku. Powieść kilkakrotnie ekranizowana, na podstawie której powstał również serial. Inne jego książki to „Kiwony”, „Prokurator Alicja Horn”, „Bracia Dalcz i S-ka”, „Doktor Murek zredukowany”, „Drugie życie doktora Murka”, „Znachor”, „Trzy serca”, „Profesor Wilczur” i „Pamiętnik pani Hanki”.
