Julien van Remoortere schrijft het ultieme cadeau voor Moederdag 'Ik heb al onze kinderen de borst gegeven. Een papfles, dat bestond niet in ons gezin. Toen ons Mieke eens een moeder zag die haar kindje een papfles gaf, liep ze erop af en vroeg: 'Mevrouw, heeft u geen borsten, misschien?'' 'Oma, ik had je weleens willen kennen toen je nog klein was.' Julien van Remoortere interviewde meer dan zestig moeders, geboren in het interbellum, en bundelde de mooiste, spannendste, ontroerendste en waardevolste fragmenten thematisch in dit boek. De vrouwen vertellen openlijk over hun jeugd, de oorlogsjaren, hun liefdesleven, hun moederschap en de vele veranderingen die ze meemaakten. Ook de momenten van vreugde en verdriet gaan ze niet uit de weg. 'Als de oudste van twaalf moest ik, waar nodig, altijd mijn moeder vervangen. De pisdoeken wasten we met de hand.' 'Twee dode kinderen in één jaar tijd, hoe raak je daar overheen? Als ik die god tegenkom die zegt dat je sterker wordt door het lijden, dan zal ik hem eens zeggen wat ik daarvan denk.'
