Vogels die vlees eten

Een snijdende, dwingende nieuwe stem in de letteren

Elke keer als ik bid, die paar keer per jaar, eindig ik met: Je begrijpt wel wat ik bedoel.

Met Thijs de Boer leert de Nederlandse literatuur een nieuwe stem kennen. Een stem die snijdt, maar waar je naar móét luisteren.
De tien verhalen in Vogels die vlees eten gaan over mensen die de zwaarte van het leven maar nauwelijks aankunnen: zoons en vaders, broers, geliefden en gekken. En hoe ze in hun onmacht vaak op nog slechtere plekken terechtkomen dan waar ze begonnen. In werelden die in eerste instantie veilig ver van de onze lijken te liggen maar die uiteindelijk toch meer dan herkenbaar zijn.
In een bondige, eerlijke en vaak rauwe stijl vertelt De Boer je de waarheid, hij laat je lachen en breekt vervolgens je hart. En uiteindelijk kun je als lezer niets anders doen dan de personages vergeven, omdat ze even zwak en sterk zijn als wij allemaal.

En daarna moet ik denken aan de lachgeluiden van comedyseries, de lichtflitsen en paddenstoelen van een nucleaire aanval (altijd overdag), kwaadaardige moedervlekken, vogels die vlees eten, de Heimlich-greep, zonsverduistering, onsterfelijkheid en ruimteschepen.
Persrecensies

Voor Ronald Giphart in de Volkskrant over Vogels die vlees eten klik hier.

Er zijn weinig vogels die vlees eten maar er zijn wel heel veel lezers die Vogels die vlees eten moeten lezen. Herman Brusselmans

De Boer schrijft slimme en uiterst venijnige verhalen. Vogels die vlees eten is een verhalenbundel die zéker lezers verdient.' NRC Handelsblad

Een veelbelovend debuut. [] De Boer kent zijn personages heel goed, weet vaak de beklemming die hen beheerst, over te brengen op de lezer. [] Hij gebruikt taal niet om te imponeren, maar om zijn verhalen scherpte te geven. [] Met de verhalenbundel Vogels die vlees eten heeft Thijs de Boer aangetoond hoe onterecht het is, alleen om romans te schreeuwen. Het Parool

Zeer interessante debuutbundel […] Even fraai als aangrijpend […] Net als bij Tsjechov zijn de personages van De Boer op zoek naar een verhaal en treffen we vertellingen aan die het niet van een plot hoeven te hebben. […] Een bundel waar je eindeloos uit wil citeren. De Groene Amsterdammer

Het zijn donkere verhalen die schuren. Thijs de Boer trekt je als een soort Edgar Allen Poe in een verhaal. Maar bovenal is hij heel erg grappig. Zijn verhalen hebben een soort David Lynch-achtige gekte […] Hij schrijft heel gedreven, met korte zinnen, waardoor je ook heel gedreven gaat lezen. […] Geweldig boek, heel goed. Als Thijs de Boer niet binnen een jaar een beetje prijs van allure wint, krijgt hij van mijn een hele grote fles champagne. Chris Bajema, NPS Kunststof

Sommige boeken zijn zo goed dat het gevaarlijk wordt: je loopt onder de tram, vergeet te eten, zet relaties op het spel als je maar verder kunt lezen. […] De Boer zegt meer in een paar zinnen dan de meeste schrijvers in een hele roman. […] Feilloos getimed: de manier waarop De Boer naar zijn punchlines toewerkt of eigenlijk, de manier waarop hij alle overbodige informatie weglaat, zodat elke zin als een punchline voelt. […] Zorgvuldig beredeneerde waanzin. Af en toe doet het denken aan Sartres verhalen. Vrij Nederland

Een geslaagd kunstwerkje over de normaalheid van buitengewone personen. De Boer weet haarscherp de absurde karaktereigenschappen van elk van zijn personages te vangen. De schrijver gebruikt minieme karakterdetails om aan te tonen dat excentriciteit eigenlijk heel erg normaal is. […] Het ontroerende aan Vogels die vlees eten zijn de onverwachte lichtpuntjes temidden van de chaotische eigenaardigheid. […] De afzonderlijke verhalen zijn stukjes kunst op zich. cultuurbewust.nl

Juist de grote verwarring creëert een uitermate beklemmende sfeer. Dat maakt de verhalen bijzonder sterk. Die beklemming zit overigens niet alleen in de geestestoestand van de personages, ook de onderkoelde manier waarop over hen verteld wordt draagt daaraan bij. Door