Verhalen staan op vele manieren in de belangstelling. Narratief onderzoek van mens en wereld vormt een brede stroom in de sociale wetenschappen. In de preekleer is aandacht voor het vertellen nooit helemaal weggeweest, maar in de laatste decennia steeds sterker naar voren gebracht. Deze studio beantwoordt de vraag welke waarde een narratief perspectief heeft voor de gereformeerde homiletiek. Na een brede exploratie van narrativiteit als hermeneutisch paradigma volgt een diepgaand gesprek met de gereformeerde theologie over het narratieve karakter van Gods openbaring en van de menselijke identiteit. De conclusie luidt dat het narratieve perspectief de gereformeerde prediking onder vruchtbare kritiek stelt. In de prediking gaat het verhaal van God door. Elke preek verandert het levensverhaal van de hoorders. Het onderzoek loopt uit op een schets van de prediker als verteller van Gods verhaal in een wereld vol verhalen en vertellers. Het boek bevat verder een viertal meditaties, geschreven vanuit een gereformeerd en narratief perspectief.
