In Spaak kijkt schrijver Pierre Carrière (1967) terug op zijn burn-out. In zijn tuinhuisje aan de rand van de stad leest hij in het dagboek dat hij van die periode bijhield. Spaak geeft inzicht in de oorzaken van de burn-out en de ervaring een paar maanden thuis te zitten. Carrière neemt de lezer mee in zijn proces van herstel: sessies bij een psycholoog, haptonoom en natuurgenezer. Hij leert leert dat een burn-out een ziekte en genezing, pech en een zegen tegelijkertijd is. Een ziekte die dwingt tot verandering en acceptatie van een ander levensritme.
De schrijver wisselt de dagboekverhalen af met luchtige stukjes over het reilen en zeilen rond zijn tuinhuisje. De directe schrijfstijl en de humor maken Spaak contrastrijk en prettig leesbaar. Het is tevens een boek over universele themas als rouwverwerking, angst, loslaten, omgaan met pijn, gebrek aan zelfinzicht en persoonlijke groei. Spaak zet de lezer aan het denken. Vooral over zichzelf.
