Мәңгілік өмір

мен талай рет бақытпен кездестім. Ол менің қолымда болды. Мен онымен Нева проспектісінде серуендедім, Қарағанды даласында да қолтықтасып бірге жүрдім. Керек десең: менің өмірімнің өзі бақыт. Нұрға бөленген жасыл қалада шешек атқан көктемгі қызғалдақтай, керемет дəуірде өсіп, тəрбиелендім.

Бақыт өлімді жоққа шығарады, ал өлім əрқашан да бақытсыздық.

Жоқ, ол миллиондаған халықтың жадында сақталады. Оның қаны өлмейтін халықтың тамырында ағады, оның шаттығы мен бақыты бүтін бір елдің шаттығы мен бақыты болып табылады. Ол үшін қымбаттыдан да қымбатты болған Компартияға деген сүйіспеншілік пен берілгендік миллиондардың жүрегінде мəңгі жасайды!

Адамзат өмірі мен өркендеуінің формуласы мен заңдарын айтып, еңбек адамын еркелете сөйлеген ұлы сөз радиодан естілген кезде, өлім қармағына ілінген қарт жымиып, езу тартқан кезде мылқау тыныштық үркіп, қуысқа тығылады.

бақыт үшін, халық бақыты үшін біз өлуге дайын болдық.

Бақыт өлімді жоққа шығарады, ал өлім əрқашан да бақытсыздық.

Шығыстың бір данасы: «Шыншылдық пен адалдық зиянға айналады, егер де оны зұлымдық қоршаса» депті.

Бақыт өлімді жоққа шығарады, ал өлім əрқашан да бақытсыздық.

Өлім сияқты құпия, о дүниелік, көзге көрінбейтіндей бір кере мет келіп қалғандай болды, бірақ ол керемет қорқыта, ызғарлана келмеді, қайта жанға жайлы майда қоңыр желдей жылы леппен, жеңіл желпінмен қанатын қомдай келді, Андрей Мироновичті өмірден ажыратып, шыңырауға лақтырайын деп меңдей түскен ауруды, денесін қимылдатпай, аяқ-қолын тырыстырып, мүсінді жүзіне терең əжімдер салып, қуарған ағаштай мортылдақ еткен ауруды ығыстыра келді.

өмір сағымы сейіліп,