Verrassend genoeg schreef theoloog Harry Kuitert nu geen boek over God of Jezus, maar over dichters en de dood. Hij laat hen aan het woord over het enige wat we zeker weten in ons leven: dat het ophoudt. Een andere verrassing: het is geen somber, maar een vrolijk boek geworden.
Kuitert citeert en bespreekt gedichten die hem lief zijn. Hij vertelt wat hem persoonlijk treft in de teksten en doet prachtige ontdekkingen. Zoals bij Szymborska, die de dood verwijt dat hij te laat komt, bij Shakespeare, die op de beperkte houdbaarheid van de jeugd wijst en oproept wat van je leven te maken, en bij Pessoa, die dicht over het dóórgaan van de seizoenen ook na de dood van een mens.
Een persoonlijk boek dat soms troost, maar vooral uitdaagt de kansen in het leven te grijpen.
We zijn er nog! Maak van je leven wat je kunt. […] Er zijn is gelegenheid krijgen. Als straks het doek valt, zou het zonde zijn als mensen alleen maar konden zeggen: jammer dat hij er was.
