Israël
Leon Gold wist niet dat hij nog maar twee minuten te leven had en grijnsde breed. ‘Heeft iemand je ooit gezegd dat je geweldige benen hebt?’ vroeg hij aan de oogverblindend mooie vrouw die naast hem zat.
Gold was 23 – een zongebruinde, knappe, gespierde jongeman uit New Jersey wiens ouders naar Israël waren geèmigreerd. Terwijl hij zijn Dodge met militaire markeringen langs een rij sinaasappelbomen stuurde die baadde in het zonlicht, ademde hij door het open raampje de zoete sinaasappelgeur in en wierp een blik op het figuur van de vrouw die naast hem zat.
Soldaat Rachel Else was bloedmooi.
Gold, zelf korporaal, keek naar de rok van Rachels uniform die een beetje op was gekropen en het bovenste knoopje van haar bloes, dat een hint van een decolleté onthulde. Ze wond hem zo op dat hij moeite had zich op zijn werk te concentreren: het afleveren van een consignatie
Kudüs'ün doğusunda
İsrail
Leon Altın sadece iki dakika kaldı ve yaşamak için geniş sırıttı olduğunu bilmiyordu. "Kimse hiç harika bacakların var?" yanında oturan güzel bir kadın istediğini söyledi.
Altın İsrail'e anne geèmigreerd olan New Jersey'li bir güneş tabaklanmış, yakışıklı, kaslı genç adam 23 yaşındaydı. Var sırasında portakal ağaçları bir satır boyunca askeri işaretler ile Dodge onun güneş ışığı içinde kalmış gönderdi, tatlı portakal kokusu açık pencereden onu üfledi ve onun yanında oturan kadın figürü bir bakış attı.
Başka asker Rachel kesinlikle çarpıcı.
Altın, kendisi, bir Onbaşı, biraz sürünerek oldu Rachel üniforması ve onu bluz, ortaya bölünme bir ipucu üst düğmesini etek baktı. Bu yüzden kendini işine adadı konsinye teslim konsantre zorluğu vardı onu yaralarlar
