Grove Press voor het eerst een legale Amerikaanse editie van My Secret Life, dat door Professor Marcus werd aanbevolen als zijnde een werk met belangrijke inzichten en feiten die belangrijk waren voor de sociale geschiedenis van die periode.
‘Naast deze feiten,’ schreef Marcus, ‘laat My Secret Life zien dat er te midden van en onder de wereld van het Victoriaanse Engeland zoals wij het kennen – en zoals het zich aan zichzelf presenteerde – een echt, geheim sociaal leven bestond, het geheime leven van de seksualiteit. Elke dag en overal ontmoetten mensen elkaar, liepen ze elkaar tegen het lijf, kwamen bij elkaar en gingen weer verder.
En hoewel de Victorianen dit natuurlijk wel moeten hebben geweten, hoorde men er bijna nooit iets over; de sociale geschiedenis van hun eigen seksuele ervaringen vormde geen deel van het officiële bewustzijn van deze mensen of van hun maatschappij.’
Omdat de anonieme schrijver van My Secret Life de prostituees in Londen veel aandacht schenkt en hen omschrijft als goedbetaalde pragmatisten die reageren op de behoeften van de markt – een prostituee had verschillende bedienden, een auto met chauffeur en verdiende tussen de vijftig en zeventig pond per week – suggereert Marcus dat de gevoelens van de schrijver en de scènes uit de ‘onderbuik van de Victoriaanse wereld’ een contrast vormden met de meer ‘positieve waarden’ die door de romanschrijvers uit dat tijdperk werden gestimuleerd. ‘Dickens laat natuurlijk elke verwijzing naar prostituees weg en censureert zijn verslag over de taal in de havens,’ schreef Marcus, en hij voegde er nog aan toe: ‘Het eerste wat wij dus van zulke voorvallen leren (en er staan er honderden in My Secret Life) is wat er niet in de Victoriaanse roman terechtkwam, wat er met algemene instemming en door algemene afspraken uit werd weggelaten of verzwegen.’
Van de schrijver van My Secret Life lere