Op een vroege, donkere ochtend worden Sander en zijn broertjes en zusjes ruw gewekt. Ze krijgen allemaal een koude aardappel in de hand gedrukt en worden vervolgens op weg gestuurd.
Niet naar school, maar naar een fabriek. Daar werken de meeste kinderen meer dan vijftien uur per dag. De omstandigheden in de fabriek zijn vreselijk. Geen enkel kind heeft nog een gezonde kleur op de wangen. Ze zijn deel geworden van de fabrieksmachines...
‘Fabriekskinderen’ (1863) werd geschreven door Jacob Jan Cremer. Hij schreef het verhaal in opdracht van een ingenieur, die met man en macht probeerde om fabrieksarbeid voor kinderen af te schaffen. Een schrijnend maar historisch gezien zeer interessant pleidooi.
