L Marie Adeline

Nee, bedankt,’ zei ik, terwijl ik het glas voorzichtig terugzette op de make-uptafel. ‘Ik ben al ontspannen.’
Marsha keek naar de champagne en toen naar mij. ‘O, dat is toch om te huilen,’ zei ze voordat ze afscheid van me nam door me op de wang te kussen. Ze draaide zich om en ging naar buiten.
‘Laat me je aan Erik voorstellen,’ zei de blonde assistente, die me bij de elleboog door de ruimte leidde, waarbij de overige assistenten de indruk wekten van een zee die uiteenweek terwijl ik de invloedssfeer van Erik betrad.
‘Erik, dit is Solange Faraday. De weekendpresentator.’
Hij gaf aanwijzingen aan een gaffer die hoog op een ladder stond. Zijn armspieren waren aangespannen en zijn stem was gezaghebbend en diep.
‘Naar links en dan naar beneden. Ik wil de spot precies… daar… waar het scherm op de vloer rimpelt.’
‘Als het je nu even niet goed uitkomt…’ zei ik tegen hem.
‘Onzin,’ zei hij, terwijl hij zich naar me omdraaide en me van top tot teen bekeek. ‘Het is een eer om je te ontmoeten.’
Lieve hemel, mijn adem bleef letterlijk in mijn longen steken. Van dichtbij zag hij eruit als een Afrikaans/Aziatisch/Germaanse god, en hoewel ik een hekel had aan de term ‘exotisch’, kon ik toch geen ander etiket geven aan zijn amandelvormige ogen met grijze spikkeltjes, zijn dikke, golvende, bruine haar, zijn scheve, ondeugende glimlach en zijn bruine huid, die deels aangeboren en deels het resultaat was van een of ander bloedstollend avontuur dat hem veel te dicht bij de zon had gebracht. Zijn leeftijd kwam dichter bij die van mij dan ik in eerste instantie had gedacht, wat ik een enorme opluchting vond, hoewel ik niet wist waarom dat ertoe deed. Wanneer was ik daarmee begonnen? De leeftijd van mannen vergelijken met die van mij? Nadat ik veertig was geworden? Nadat ik het gevoel had gekregen dat ik door niemand onder de veertig meer werd opgemerkt?
‘Hallo. Eh, dus… waar kan ik me omkleden?’ vroeg ik, alsof ik in een schoolmeisje was veranderd. Naast deze man voelde ik me bijna tenger, sprietig zelfs. Kom op, Solange! Je hebt zelf ook belangrijke, gevaarlijke verslaggeving gedaan.
‘Gebruik mijn slaapkamer maar.’ Hij wees naar een deur die verzonken was in een grote witte muur.
‘Woon je hier dan?’ vroeg ik verbaasd.
‘Ik slaap hier,’ corrigeerde hij. Hij glimlachte weer en liet daarbij één afgebroken voortand zien, het soort nonchalante smetje dat ik altijd vreselijk sexy heb gevonden. Ik voelde mijn gezicht warm worden.
Zijn slaapkamer was groot en fris, met stalen fabrieksramen van het plafond tot aan de vloer, en glanzend witte sierlijsten. Ook de muren waren wit, en de ladekast was van witgebeitst eiken met een matte afwerking. De kingsize matras lag op een eiken verhoging en er lagen een wit dekbed en witte kussens op. Het was het soort kamer waar veel seks zou plaatsvinden, een kamer waar kinderen zeker niet welkom waren.