Mari Viktor Hüqo

“Cahillərə bacardığınızı öyrədin, onlara pulsuz təhsil verməməkdə cəmiyyətin özü müqəssirdir, cəmiyyət yaydığı cəhalət üçün məsuldur. Qaranlıq içində olan qəlbdə günah doğar. Müqəssir günah edən deyil, bu qaranlığı yaradandır”

Şəhərlər qaniçən insanlar yaradır, çünki şəhər həyatı insanların əxlaqını pozur. Dağlar, dənizlər, meşələr isə vəhşi insanlar yaradır: onlar insanı sərt­ləşdirirsə də, lakin çox zaman onun insanpərvərliyinə toxunmur.

Sonsuzluğun öz “mənliyi” olmasaydı, mə­nim “mənliyim” onun son həddi olardı və o, sonsuzluq olmazdı: başqa sözlə – sonsuzluq mövcud olmazdı. Lakin o mövcuddur

Deməli, onun öz “mənliyi” vardır. Bu “mənlik” də Allahdır

Gələcəyi axtaranlar indiki gözəl zamanın ətrafında qasırğa kimi hərlənirlər

Onlar ördək ayaqlarının yumşaq palçıq üzərində buraxdığı ulduza bənzər izləri göyün dibsiz dərinliklə­rində ulduzlar topası hesab edirlər

Adam var ki, zəhmət çəkib yerin altından qızıl çıxardır, o isə qəlblərdən mərhəmət çıxar­maq üçün zəhmət çəkirdi

Lükretsi, Manu, müqəddəs Pavel və Dantenin sonsuzluğa dikilərək, orada, sanki, ul­duzlar əmələ gətirə biləcək qədər parlaq nəzərlə seyr etdikləri böyük uçurumları özündən uzaqlaşdırırdı

xoşbəxtlikdənmi və ya bədbəxtlikdənmi, nədənsə, insan belə yaranmışdır ki, uzun müddət ölmədən istər cis­mani, istərsə də mənəvi əzab çəkə bilər

səbəbsiz özün­dən çıxa bilər, lakin qəzəb həmişə daxilən əsaslandırılmış olur