Mustafa Özçelik

Kimi zaman bir at’a, yahut başka bir nesneye benzerlerdi.

Dilek, bu yaşına kadar pek çok parka, oyun yerine gitmişti ama böylesine güzel bir yeri daha önce hiç görmemişti. Orada bulunanlar da daha önce başında Ay şapkalı, yıldızlı çiçekleri olan bir çocuk görmemişlerdi.

Orada neler mi vardı? Aklınıza gelebilecek her renk ve güzellikte çiçekler...

Kuşların her türlüsü... Bütün orman hayvanları... Sincaplar, tavşanlar, geyikler...

Kimisi ağaçların dallarında sallanıyor, kuşlar en güzel şarkılarını söylüyor, ortadan akan incecik derenin içinde kuğular yüzüyordu.

Çiçekler, kokularıyla gösteriyorlardı sevinçlerini... Sonra her tür yemiş ve meyveler...

Dilek, bunları seyretmenin şaşkınlığı içerisindeyken birden bire başka çocuklar göründü. Kızlar, erkekler... Kimisi bir serçeyi avucuna almış, kimisinin omzuna bir güvercin konmuştu. Hepsinin çok güzel giysileri vardı. Koro halinde şarkılar söylüyorlardı.