Halldór Laxness

De IJslandse auteur Halldór LAXNESS (voluit Halldór Kiljan Laxness, maar eigenlijk Halldór Gudjónsson) werd op 23 april 1902 in Reykjavik geboren als zoon van een arbeider die later boer werd. Hij was voorbestemd voor het priesterschap, en studeerde theologie en literatuur. Tussen 1927 en 1929 reisde hij door Noord-Amerika, keerde zich daarop van het katholicisme af en werd links socialist. Halldór Laxness heeft een indrukwekkend oeuvre bij elkaar geschreven. Zijn romans zijn meestal episch, en sluiten vaak aan bij de Oudijslandse heldensagen en de Oudnoorse saga's. Overweldigende natuurbeschrijvingen, diepgaande psychologische analyse, bijtende satire en onverholen maatschappijkritiek kenmerken zijn werk, evenals de opvallend luchtige en vaak komische toon. Halldór Laxness kreeg in 1955 de Nobelprijs voor literatuur. Hij overleed op 8 februari 1998 in Mosfellsbær. Uit zijn indrukwekkende oeuvre heeft Marcel Otten recent deze werken opnieuw vertaald in het Nederlands: Salka Valka (Salka Valka, 1931-32), Onafhankelijke mensen (Sjálfstæt fólk, 1934-35), De klok van IJsland (Íslandsklukkan, 1943-46), De gelukkige krijgers (Gerpla, 1952), Het visconcert (Brekkukotsannál, 1957), Het herwonnen paradijs (Paradísarheimt, 1960) en Aan de voet van de gletsjer (Kristnihald undir jókli, 1968).