Karl Marx

Sermaye, birikmiş "emek"tir. Emek teorisini, bir metada içerilen emek gücü olarak kavramsallaştırabiliriz. Kapitalist üretimde sadece belirli bir zamana ücret ödenir. Bu, emek gücünün geçim araçlarını üretmek için gereklidir. Ancak bir de ödenmemiş zaman vardır. Bu ödenmemiş zaman kapitalist için "artık-değer"dir. Kapitalist asıl bundan kar yapar ve böylece sermaye birikmiş emek miktarından oluşarak tarihsel ve toplumsal formasyonda kapitalist üretimin devindirici gücü halinde - süreçte yer alır. Bu süreç aynı zamanda "metanın değerini belirleyen nedir?" sorusunun da cevabıdır

Emek gücünün bir meta olarak var olması için, diğer tüm metalar gibi sahibinden bağımsız bir durumda bulunması gerekir. Keza bir önceki üretim sisteminden (feodalizm) farklı olarak emek gücü sahibi, üretim araçlarından mahrum olmalıdır. Emek gücü (mülkiyet biçimi), diğer tüm metalarda olduğu gibi, üretilmesi için gerekli emek miktarına eşittir.
Kapitalist üretim ilişkisinin yeniden üretimi metaların maddi üretiminden daha önemlidir. Bu üretim sisteminde işçi kapitaliste başvurmak zorunda kalır. Çünkü emeğin nesnel koşulları (üretim araçları) ile emeğin öznel koşulları (geçim araçları) işçinin karşısına sermaye olarak dikilirler ve bu koşullar emek gücünün alıcısı tarafından tekelleştirilmişlerdir. Kapitalist üretim ilişkisinin yeniden üretimini Marks P.M.P (para -meta - para) süreci olarak belirtir. Emek kendi üretim koşullarını sermaye olarak üretirken, sermaye de emeği, sermaye cinsinden ifade edilen haliyle, ücretli biçimde üretir.

Üretim güçleri kavramı, maddi üretici güçleri (makineler, gereçler, bilim vb. içinde olduğu üretim teknikleri) ve insani üretici güçler, yani emek gücünü bir arada ifade eder