Yeşim Mısırcı

Bu koca dünya hakkında pek az şey söyleyebilirim kavga ve dövüş dışında.

Çaresi olmayınca, keder tükenince, umutların bağlandığı şeylerin yıkıldığını görünce, geçmiş bitmiş için kederlenmek yeniden kederleneceğin bir şeyi başına getirmekten başka bir şey değildir. Kaderin önüne geçilemiyorsa, alaya almayı bileceksin. Soyulmuş olan da soyguncudan bir şeyler çalar, değersiz bir kederlenmeyle kendisini soyar.

Ama laf lafta kalır, hiçbir zaman yaralı bir yüreğin kulağından giren sözlerle iyileştiğini görmedim.

Yaşıyor olmak acı çekmekse, aptallıktır yaşamak. Ölüm doktorumuzsa bizim, ölmek de reçetemizdir.

Bugüne kadar daha kendini nasıl seveceğini bilen birini görmedim.

Sırılsıklam âşık olmaktan utanıyorum ama elimden başka bir şey gelmiyor.

Elinden başka hiçbir şey gelmiyor mu? Saçma! Öyle ya da böyle bizim elimizde. Bedenlerimiz bizim bahçelerimiz, iradelerimiz de bahçıvandır. Isırgan ya da marul ekersek, zufa otu ya da buğday dikersek, onları ekip biçmemek ya da bakımını yapıp verim elde etmek elimizde, bizim kontrolümüzde. Yaşam terazimizin hislerimizin karşısındaki akıl kefesi boş ise, duygularımız bizi hiç olmayacak yerlere götürebilir. Ama kabaran duygularımızı, azgın şehvetimizi, bastırılmaz dürtülerimizi yatıştırmak için aklımız var, bu durumda aşkı filizlenmek olarak görebilirsin.

Artsın gün geçtikçe sevgimiz de huzurumuz da.

Kötülüğün asıl yüzünü açıkça gösterebilmek için kötülük etmek gerekir.

insan insandır, en iyisi bile kendini kaybedebilir günün birinde.