Jef Geeraerts

Jef Geeraerts (1930-2015) bracht als eerste de Vlaamse misdaadroman op een internationaal niveau. Hij mag met recht en reden beschouwd worden als dé pionier van de Vlaamse misdaadliteratuur. Geeraerts werd geboren in Antwerpen, als enig kind in een zeer welstellende familie. Zijn opvoeding was erg burgerlijk, maar de bekrompen bourgeoismentaliteit van zijn familie en het strenge regime in het franstalige college waar hij werd opgeleid, maakten van Jef een in zichzelf gekeerde jongen. Tijdens zijn studies Politieke Wetenschappen aan de Koloniale School te Antwerpen leidde hij een losbandig leven. Na zijn studies en legerdienst huwde hij, en vertrok meteen daarna naar Belgisch Kongo, waar hij zou blijven tot aan de onafhankelijkheid van dat land. Geeraerts debuteerde in 1962 met de controversiële roman Ik ben maar een neger. Black Venus uit 1968, het eerste deel uit zijn vierdelige Gangreen-cyclus, deed Vlaanderen op zijn grondvesten daveren vanwege de expliciete seksuele beschrijvingen. Als thrillerschrijver besteedde Jef veel aandacht aan research. Vaste personages waren de politiemensen Vincke en Verstuyft, in Vlaanderen intussen bekend geworden door de langlopende tv-serie. Met De zaak Alzheimer won hij in 1986 de eerste Gouden Strop. Na een jarenlange stilte verscheen in 1998 De PG over een corrupte Procureur-Generaal, die lid is van de Opus Dei. Het was een van zijn grootste verkoopsuccessen. De ambassadeur werd genomineerd voor de Gouden Strop 2001. Geeraerts overleed op 11 mei 2015 aan een hartaanval.