Cees Nooteboom

Cees Nooteboom debuteerde in 1955 met zijn roman Philip en de anderen, hiervoor ontving hij de eerste Anne Frank-prijs. In 1956 volgde de poëziedebuut De doden zoeken een huis. Vanaf die tijd begint hij aan een ander deel van zijn carrière, de reisjournalistiek. Hij maakt reportages voor Het Parool en reisverhalen voor Elsevier. Deze reisverhalen worden uiteindelijk in 1963 gebundeld onder de titel Een middag in Bruaye, gevolgd door Een nacht in Tunesië (1965) en Een avond in Isfahan (1978). Met het boek Rituelen breekt Nooteboom in 1980 door bij het grote publiek en hij wint met dit boek de Ferdinand Bordewijk Prijs. Recenter schreef hij Paradijs verloren (2004), Verleden als eigenschap (kronieken, 2008) en Rode regen (columns, herinneringen, gedichten, 2007). Naast poëzie, reisverhalen en romans schreef Nooteboom ook enkele toneelstukken en zijn boeken werden in meer dan dertig talen vertaald. In 1992 ontvangt Nooteboom voor zijn gehele oeuvre de Constantijn Huygensprijs en in 2004 wordt hem de P.C. Hooftprijs toegekend. Vanwege zijn veelzijdig literair oeuvre dat diep geworteld is in de Europese cultuur en geschiedenis ontvangt Nooteboom in 2006 een eredoctoraat van de Radboud Universiteit. In het najaar van 2009 ontvangt hij uit handen van koning Albert de prestigieuze Prijs der Nederlandse Letteren, die een keer per drie jaar door de Nederlandse Taalunie wordt toegekend.