Unieboek | Het Spectrum

had geleerd dat een man die de waarheid zocht en vocht tegen bedrog, niets anders in zijn leven nodig had

are gebeurtenissen begonnen op zaterdag elf mei om iets over twee. Mick stond te pissen in de badkamer. Niet zíjn badkamer, maar die van Jerro – zijn beste, of beter gezegd: zijn enige vriend. Behalve van een hangende wc was Jerro ook nog de trotse bezitter van een bad, een douche en twee wastafels met een grote spiegel erboven. In het begin had Mick het enorm komisch gevonden: een slaapkamer met aangrenzende privébadkamer voor een jongen die nog gewoon thuis woont. Maar alles wende. Zelfs de ingebouwde speakers – zodat je kon pissen op muziek.

Er was een nummer van Armin van Buuren

De onverklaarbare gebeurtenissen begonnen op zaterdag elf mei om iets over twee. Mick stond te pissen in de badkamer. Niet zíjn badkamer, maar die van Jerro – zijn beste, of beter gezegd: zijn enige vriend. Behalve van een hangende wc was Jerro ook nog de trotse bezitter van een bad, een douche en twee wastafels met een grote spiegel erboven. In het begin had Mick het enorm komisch gevonden: een slaapkamer met aangrenzende privébadkamer voor een jongen die nog gewoon thuis woont. Maar alles wende. Zelfs de ingebouwde speakers – zodat je kon pissen op muziek.

Er was een nummer van Armin van Buuren bezig. Mick bewoog zijn hoofd op het meeslepende ritme en neuriede mee. Halverwege ‘keeps me breathing through the storm’ begon Christian Burns ineens luider te zingen. Jerro had de radio zeker harder gezet.

Sympathiek, vond Mick. Hij perste de laatste druppels urine uit en drukte intussen op de spoelknop. Toen knoopte hij zijn broek dicht en ging de slaapkamer in.

Jerro lag plat op zijn buik op zijn bed. Zijn hoofd was opzij gedraaid en zijn rechterwang rustte op het dekbed. Daarnet had hij nog liggen lezen,