Op een koude novemberochtend stapt Simone Korkus in haar auto en begint een gepassioneerde zoektocht aan beide kanten van de muur die Israël en Palestina scheidt. Ze reist langs een wirwar van hekken, hoge betonnen muren, greppels en verplaatsbare wegversperringen, op zoek naar de verborgen werkelijkheid achter het nieuws. Uit de kleurrijke beschrijvingen van wat ze ziet in plaatsen als Jeruzalem, Tul Karem, Hebron, Sderot, in Palestijnse dorpen en joodse nederzettingen, en uit gesprekken met Israëlische en Palestijnse vrienden, overlevenden van de
Holocaust, Palestijnse vluchtelingen, Israëlische nabestaanden van terreur, soldaten en Fatah-beambten rijst een beeld op van een gesegregeerde en getraumatiseerde wereld. Onder het vernis van de gastvrijheid en openheid van Israëliërs en Palestijnen bevindt zich een beerput van reële maar ook vaak irreële angsten, vooroordelen en waanideeën. Israëli’s en Palestijnen blijken zich nauwelijks een voorstelling van elkaars leven te kunnen maken. In De belofte en het land laat Simone Korkus zien hoe de mensen aan weerszijden van de muur leven en hoe het politieke conflict hun leven beheerst. Ze kiest geen partij en schrijft met grote compassie over de mensen die ze ontmoet.
