Dirilmə

Tolstoyun bütövlükdə yaradıcılığına xas olan fəlsəfi yanaşma,insan təbiətinin mürəkkəb,eləcə də ziddiyyətli məqamları " Dirilmə" əsərində xüsusilə geniş təsvir edilib.Baş qəhrəmanın cəmiyyətdəki eybəcərlikləri öz daxili aləmi,vicdanı ilə paralel müqayisəsi əsərin başlıca məğzini təşkil edir.Bir sözlə oxumağa dəyər.

Əsəri tam oxumadım, şərh bildirə bilmərəm. Amma çox yaxşı tərcümə olunmayıb. Oxumaq olmur, tərcüməçi səhvlərini aşkar elədikcə əsər gücünü itirir, yaxşısı orijinalın oxumaqdır)

Xirdaca bir yer uzunde minlerce yigisan bu adamlar torpagi tepikleseler de, ne qeder hec bir seyin bitmemesi ucun torpagin ustunu dasla ortseler de cuceren her otcigazi yolsalar da, daskomur ve neft yandirib ne qeder tustuletseler de, ne qeder agaclari dograyib, heyvanlari ve quslari didergin salsalar da, bahar, hetta şeherde de ele bahardir.Gunes isitir, ot yalniz bulvarlarin cemenlik lerin de deyil, kokunu qazib atdiqlari her yerde, hetta sal daslarin arasinda da dircelib boy atir, yasillasir, agcaqayinlar, qovaqlar, mesegilasi, etirli yarpaqlarini acir, cokelerin cirtlayan tumurcuqlari sisirdi.Bitkilerde quslarda, cuculerde, usaqlarda sevincek idiler.Amma adamlar, - boyuk, yasli adamlar hem ozlerini, hemde bir birini aldatmaqdan ve incitmekden doymurdular.Adamlar ele hesab edirdiler ki, muhum ve muqeddes olan sey bu yaz seheri deyil, - insani dincliye , unsiyyete, mehebbete sovq eden bu gozellik deyil, - onlarin bir birine agaliq etmesi ucun uydurulmus seylerdir.