Na twintig jaar zoeken de tweelingbroers Jean en Franco elkaar weer op. In niets lijken ze nog op wat ze vroeger waren: De Nachtrechters. Heersers van de Bladerbaan, het mes tussen de tanden. Weigeren om klein te zijn.
Vandaag zijn de broers bijna veertig en moe. De wereld veranderde razendsnel, terwijl zij stil bleven staan. Kruipende wijzers zorgden voor stukgeslagen dromen en gebroken idealen. Het enige wat overeind blijft, is hun kwaad zijn op de wereld.
Is er in deze nieuwe tijd nog plaats voor De Nachtrechters? Of blijven ze eeuwig stilstaan op de pechstrook van de Bladerbaan?
De Nachtrechters gaat over het zoeken naar je plaats op de wereld, over Johnny Cash en over het geluid van zonneschijn.
Sander Verheyen (Turnhout, 1984) schrijft met 'De Nachtrechters' (na 'De Margeman') een tweede roman. Zijn dwingende stijl zorgt voor een donkere sfeer die samengaat met een sprankel van hoop, alsof je luistert naar een stevige countrysong. Literatuur met een vetkuif.
