Son Ada

Bir sessizlik oldu. Belli ki herkes, “Acaba doğru mu?” di­ye düşünüyordu, çünkü Yazar’ın söyledikleri çok akla yakın­dı. Hatta noter bey ayağa kalkıp, “Arkadaşımız doğru söylü­yor. Ekolojik dengeyle oynamak her zaman felaket getirir

Bence her insan bir hayvana benzer. Kiminin yüzü bir kuşu andırır, kimininki bir koyunu; ba­zı insanlar ata benzer, suratları aynen at gibi uzundur; bazı­ları kurt yüzüne sahiptir. İnsanların, benzedikleri hayvanla­rın karakterini aldığını düşünürüm. Ne bileyim, belki de öy­le geliyordur içlerinden, öyle hissediyorlardır. Bir koyuna, ni­ye böyle uysal davranıyorsun ya da bir kurda, niye böyle yır­tıcısın diye sorulur mu!

Biz insanlar evren hakkında düşünürüz, yargılara varırız ama evrenin bizim hakkımızda ne düşündüğünü hiç merak etmeyiz.

Oysa insanlar eşit değildir. Güçlüler ve zayıflar vardır ve hayat bunlar arasındaki mücadeleden ibarettir.

Aslında biz bu yaşamın güzel olduğunu düşünmüyorduk bile artık; o kadar alışmıştık ki, yaşayıp gidiyorduk işte. İnsan her gün gördüğü denizin, evinin önündeki kayanın üstüne konan martının güzel olduğunu düşünmez. İki tarafı ağaç­lıklı toprak yoldan yürürken, tepede buluşup birbirine gir­miş olan dalların nasıl bir gölgelik yarattığını, akşamsefalarının bir mucize gibi birden açıverdiği bahçelerdeki alçak sesli sohbetleri, bazı evlerden belli belirsiz duyulan aşk fısıltılarını da. Bunları sadece yaşar.

Aslında biz bu yaşamın güzel olduğunu düşünmüyorduk bile artık; o kadar alışmıştık ki, yaşayıp gidiyorduk işte. İnsan her gün gördüğü denizin, evinin önündeki kayanın üstüne konan martının güzel olduğunu düşünmez. İki tarafı ağaçlıklı toprak yoldan yürürken, tepede buluşup birbirine girmiş olan dalların nasıl bir gölgelik yarattığını, akşamsefalarının bir mucize gibi birden açıverdiği bahçelerdeki alçak sesli sohbetleri, bazı evlerden belli belirsiz duyulan aşk fısıltılarını da. Bunları sadece yaşar.

Bir umuda bağlanmak isteyen komşularına bu­nun yalan olduğunu söyleme, kimseyi gerçekçi olmaya çağır­ma. Çünkü bunalan insanların, yalan bile olsa bir umuda sı­ğınma ihtiyaçları, gerçeği söyleyenlerden nefret etmesine yol açıyor. Aradan bir süre geçip haklı çıksan bile bir şey ifade etmiyor bu. Çünkü o zamana kadar başlangıçtaki koşulları unutmuş oluyorlar.

boyun eğdiğimiz ve adım adım içine sürüklendiği­miz zulmün ne kadar kötüleşebileceğini tahmin edemediği­miz için yenilmiştik.

Demek ki korku insanoğluna her şeyi yaptırabiliyordu.

“Zaten bir yerde kötü­lük varsa, oradaki herkes biraz suçludur”