Jarenlang zweeg Ed van Thijn over zijn oorlogservaringen. Pas in 2000 vertelde hij in Het verhaal wat hem en zijn ouders overkwam voor de oorlog uitbrak, maar vooral wat er gebeurde ver na 1945 – zijn politieke bewustwording en het zoeken naar een joodse identiteit. Zijn ervaringen als onderduikkind bleken onbeschrijfbaar. Pas in 18 adressen probeerde hij deze ervaringen te reconstrueren. Brieven en een enkele foto vormden geheugensteuntjes, maar meer nog dan de flarden sfeer en herinnering laat 18 adressen zien hoe onuitwisbaar de ervaring van onderduik is. Eind november 1944 werd Ed van Thijn bij een razzia gearresteerd en in januari 1945 belandde hij in het weeshuis van kamp Westerbork. Daar werd hij opgevangen door Judica Mendels. In Judica / Judy (2006) beschrijft hij deze bijzondere vrouw, die in 1995 overleed, maar een pleegdochter achterliet: Elena Szirmai. In een reeks heftige ontmoetingen confronteren Ed en Elena elkaar met hun strijdige herinneringen en proberen de brokstukjes aan elkaar te lijmen. De speurtocht eindigt met de 60-jarige bevrijding van Westerbork.
