Een briljant en gedreven archeoloog, even volhardend en moedig als gesloten: Emilie Haspels leefde voor haar werk. Ze was de eerste vrouwelijke hoogleraar archeologie van Nederland en de eerste vrouwelijke directeur van het Allard Pierson Museum (Amsterdam), maar eigenlijk was ze vooral geïnteresseerd in het verkennen van de monumenten van het oude Frygië. Terwijl de meeste van haar mannelijke collega’s voornamelijk in hun studeerkamers zaten, ging Haspels voor en na de Tweede Wereldoorlog op expeditie in de hooglanden van Centraal-Anatolië.
Haspels’ dagboek, memoires en foto’s geven een levendig beeld van de vaak moeilijke werkomstandigheden, de indrukwekkende landschappen en het eenvoudige leven van de lokale bevolking, maar ook van haar ambities
en carrière. Haar correspondentie, waarin de hartelijke brieven van prinses Juliana het meest opvallen, biedt een blik op Haspels’ netwerk in binnen— en buitenland. Deze biografische schets van een vergeten pionier bevat
uniek bronnenmateriaal en schitterende foto’s.
“Het Allard Pierson Museum zorgde voor dit mooie eerbetoon aan een vergeten pionier (…) een compact en mooi uitgegeven boek” — G/Geschiedenis
