In Policor in de polder analyseert Sebastien Valkenberg met koele blik en scherpe pen waarom politieke correctheid zo’n giftige uitwerking heeft. Is er nog ruimte voor ‘verkeerde’ meningen?
Policor in de polder van Sebastien Valkenberg verhaalt over hoe politieke correctheid Nederland dom maakt. Zwarte sporters moet je laten interviewen door zwarte interviewers. Academische functies stel je alleen open voor vrouwelijke wetenschappers. Turks fruit hoort niet thuis op leeslijsten omdat de roman seksistisch is. Welkom in Nederland anno nu, waar je op je afkomst wordt beoordeeld en waar ‘verkeerde’ meningen moeten wijken.
Wat als mensen hun mond gaan houden uit vrees voor sancties? Met koele blik en scherpe pen analyseert Sebastien Valkenberg in Policor in de polder waarom politieke correctheid zo’n giftige uitwerking heeft. Hij legt het achterliggende gedachtegoed op de snijtafel, dat is komen overwaaien uit de Verenigde Staten, en maakt de balans op. Voor besmuikt spreken betalen we een hoge prijs. Het gaat ten koste van het vrije woord, terwijl de origineelste inzichten en grootste doorbraken juist ontstaan in een liberaal klimaat. Een stille polder is tevens een domme polder, vertelt Sebastien Valkenberg in Policor in de polder.
‘Valkenberg houdt een welluidend, doorgaans genuanceerd en meestal overtuigend pleidooi voor vrije meningsuiting, waarin “foute meningen” niet moeten wijken maar argumentatief moeten worden bekampt.’ — De lage landen
