'Ze zijn volkomen egoïstisch en vochten pas toen ze werden aangevallen en toen slechts voor een paar uur.' Zo oordeelde Winston Churchill over Nederland in de meidagen van 1940. Het zou zeker niet de enige keer zijn dat Nederland het moest ontgelden, blijkens Churchill en de Nederlanders.
Voorafgaand aan zijn politieke carrière bouwde Churchill een reputatie op als correspondent tijdens de Boerenoorlog (1899–1902). De artikelen — waarmee hij nationale bekendheid verwierf — tonen een afkeer van de Nederlanders, waartoe hij ook de Boeren in Zuid-Afrika rekende. Deze aversie werd onderdeel van Churchill's imago.
Vanaf 1900 bouwde Churchill gedurende een bijna zestigjarige politieke loopbaan een omvangrijk oeuvre op, waarvoor hij in 1953 de Nobelprijs voor de Literatuur kreeg. Altijd was het doorspekt met laatdunkendheid over Nederland. Genoegzaam constateerde hij hoe Nederland in de achttiende eeuw verviel tot een kleine staat. En als het ging over de Eerste en Tweede Wereldoorlog zag hij in de Nederlandse neutraliteit een bewijs van fundamentele onbetrouwbaarheid. Na de oorlog moest Churchill inbinden. Net als Nederland in de achttiende eeuw was Groot-Brittannië toen nog maar een schaduw van zijn roemrijke verleden: 'Wat een klein land zijn we.'
