Enige tijd geleden verscheen in de Volkskrant een brief van een man wiens leven in het teken van de middelmaat stond. Hij had altijd wel meer willen doen om zijn talenten te ontwikkelen, maar het kwam er nooit van. Nu, op zijn vijftigste, kijkt hij terug op een kleurloos leven – en vraagt zich af of hij daar niet gewoon tevreden mee moet zijn. In Brief aan een middelmatige man geeft Joep Dohmen hem een antwoord.
Dohmen gaat in op de vraag wat het betekent jezelf te ontwikkelen, te ontplooien, te bilden. In een tijd waarin tradities en 'grote verhalen' geen vanzelfsprekende gidsende rol meer vervullen zullen we op eigen kracht betekenis aan ons bestaan moeten geven, daarbij weerstand biedend aan de dwingende verleidingen van markt, wetenschap en technologie. Hoe worden we meer dan alleen calculerende en consumerende burgers?
In zijn boek wijst Dohmen op de noodzaak van de ontwikkeling van een nieuwe publieke moraal, een moraal die mensen ertoe beweegt bewust naar hun eigen leven te kijken, en te streven naar sociale zelfverwerkelijking – naar een zinvol bestaan, te midden van en rekening houdend met anderen.
