In Een foto vertelt vinden vijftig foto’s met verhalen een permanente plek. Daarin ligt een eeuw geschiedenis van Chinezen uit Indonesië besloten. De vooroorlogse periode laat deels een onbezorgde tijd zien, maar gaat ook in op gevoelige thema’s als het gemengde huwelijk en de raciale segregatie in de Nederlands-Indische maatschappij. Hachelijk situaties tijdens de Japanse bezetting wordenmet humor en incasseringsvermogen doorstaan.
Na de oorlog treedt een kentering op. Door een gevoel van onveiligheid vertrekt men ‘voor de toekomst van de kinderen’ naar Nederland. Uit de verhalen spreekt
opluchting, maar ergens knaagt de twijfel: ‘Wie ben ik eigenlijk?’
De derde generatie, de kleinkinderen van grootouders die in de jaren vijftig en zestig besloten Indonesië te verlaten, staat onbevangen tegenover de geschiedenis. Ze zijn nieuwgierig naar hun roots: Een foto vertelt neemt deze generatie mee naar hun Chinees-Indonesische verleden.
