Steffie van den Oord zocht vijftien plaatsgebonden ouderen op en vertelt in 'Honkvast' hun verhaal. Ze leven achter afbladderende raamkozijnen of ouderwetse gordijnen, door de jaren heen zijn ze bijna vergroeid geraakt met het huis waar ze geboren en getogen zijn, of introuwden. Achter geheimzinnige gevels vonden ze de recepten en rituelen om door te gaan. Ze bewerken de koude grond of schrijven 's nachts gedichten. De dood is dichtbij maar ze zijn springlevend, en wat er ook gebeurt: ze zullen nooit vertrekken. 'Honkvast' verhaalt over deze markante personen en plekken. Zoals over het huis bij het kerkhof, waar een vrouw woont die de levens van de doden kent, of de dienstwoning waar een 105-jarige agent wakker ligt. Hun woningen zijn bedreigde landschappen geworden, met interieurs uit een ver verleden. Als zij er ooit weggaan, gaat alles op de schop. Maar tot die tijd weigeren ze om 'tussen die oude mensen in het bejaardenhuis' te gaan zitten.
