De mens heeft een kennelijke voorkeur voor de klerezooi als leefomgeving. Jelle Reumer leidt die voorkeur terug tot onze oorsprong: we zijn ontstaan op een Pleistocene vuilnisbelt. Door zijn sarcastische bril bekijkt Reumer onze vergeefse pogingen de boel op te ruimen. De een harkt de evolutie bijeen tot intelligent design, de ander lost de puinhoop op aarde op door Mars te willen koloniseren en de gemeente Rotterdam deelt spaarlampen uit. Verwoed proberen we de wereld te begrijpen: in het museum, in onze achtertuin, in onze natuurgebieden. Het blijft echter een puinhoop, die alsmaar groeit want er komen steeds meer mensen bij. Dat zoiets niet goed blijft gaan weet Jelle Reumer maar al te goed: uiteindelijk wint het dier in de mens.
